வெள்ளையும் சாம்பலும் கலந்த,
ஆணும் பெண்ணும் மகிழ்ந்து குளாவிய சீண்டலில்
புறாவின் சிறகு ஒன்று உதிர்ந்து
பஞ்சுப்பொதி போன்று,
காற்றில் மிதந்து,
வளைந்து, நெளிந்து,
சுழன்று, தவழ்ந்து,
புவி ஈர்ப்பு விசை மீறி,
ஆடி ஆடி, தரை தொடுகையில்
காதல் கவிதை ஒன்று காற்றிற்கு சொந்தமானது.
Friday, February 3, 2012
Monday, November 21, 2011
என் விபத்தின் அனாட்டமி.
இன்று காலையில் எனக்கு பைக்கில் ஆக்சிடண்ட். மையிரழையில் உயிர் தப்பினேன்.
வாரந்திர தேடலில் முக்கியமான ஒன்று கிரேட்டர் நொய்டாவில் இருக்கும் கசின் வீட்டுக்கு பைக்கில் செல்வது.
இந்த வாரமும் வழக்கம் போல கிளம்பினேன். ரெட் லைனில் பெட்ரோல் குறியீடு,30% மட்டுமே உள்ள பிரேக்.(அதன் மீது ஏறி நிற்க வேண்டும் வண்டியை நிருத்த).
வெள்ளை மனசு(வெம):இன்னகி ப்ரேக் சரி பண்ணிட்டு கிளம்புவோம்.
கருப்பு மனசு(கம): அட நீதான் சர்வீஸ்க்கு விட போரல, அப்ப சரி பண்ணிக்க, ஏன் வீன் செலவு.
வெ.ம: பெட்ரோல் கம்மியா இருக்கும் போல. போக வர 80 கி.மி ஒழுங்க ஃபில் பண்ணிட்டு போலாம்.
க.ம: நீ சர்வீசுக்கு விட போற, பெட்ரோல் திருடிடுவாஙக. போய்ட்டு வந்து பொட்டுக்கோ.
இந்த மனப் போராத்தில் கிரேட்டர் நொய்டா சென்றேன்.
சர்வீஸ் சென்டரில் "சார் நாளைக்குதான் வண்டி கிடைக்கும். நிறைய வண்டிங்க இருக்கு."
"ஐயோ, காலைல ஆஃபிஸ் போகனுமே. சரி அடுத்தவாரம் சர்வீஸ்க்கு பார்த்துகரேன்"
"ஈவிங்கே வீட்டுக்கு கிளப்பிடுரேன் சிஸ்டர்?"
"இல்லடா காலைல போ. சண்டே நைட், எக்ஸ்பிரஸ்வேல தண்ணி அடிச்சிட்டு ராஷ் டிரைவிங்க இருக்கும்".
"காலைல பனி அதிகமா இருக்குமே"
"ஈவிங்க்கும் அதே அளவுக்கு பனி இருக்கும். நீ காலைலயே போ"
இன்று காலை ஏழு மணிக்கு கிளம்பினேன். IBM ஜர்க்கின், ஒன் ஹேண்ட் கிளவ் கிளம்பினேன். வெளியே எங்கும் எங்கும் பனி. கண்ணை முட்டும் பனி. கை நீட்டினால் விரல் நுனி கூட காணமுடியாத அளவுக்கு எங்கும், வழி எங்கும் பனி. 22 கி.மீ தூரம் அடர் பனி. முன்னால் போகும் எதிர் வண்டியின் கண்சிமிட்டும் ஆரஞ்சு கண்கள்(இன்டிகேட்டர்) மட்டும் இல்லையெனில் பல இடங்ககளில் மோதி இருப்பேன். ஆங்கில படங்களில் கூட அப்படி ஒரு டிரைவிங்கை பார்த்தது இல்லை.
ஒத்தை கண் சிமிட்டல் என்றால், அது பைக். ரெட்டை கண் சிமிட்டல் என்றால் அது கார். குத்து மதிப்பாவே ஓட்ட வேண்டிய நிலை. மூன்று லேன்கள் எக்ஸ்பிர்ஸ் வேயில். கொசு மாதிரி வண்டிய(splender +) வச்சிக்கிடு எங்க இருந்து ஃபாஸ்ட் டிராக்ல போரது. பொருமையா பொருப்பா 40 கி.மி ஸ்பீட் ல லேஃப்ட் லேன்லய வண்டி போய்கிட்டு இருக்கு. ஒரு 10 கி.மீ போய் இருப்பேன். "கிரீரீ.....ச்" suddenன, கொஞ்ச தூரத்துல ஒரு பிரேக் கிரீராச் சத்தம். ஒரு கண்டெய்னர் பிரக் டவுன் ஆகி, லெஃப்ட் லேன்ல நிக்குது. "கருமம் புடிச்சவனுங்க, ஒரு இன்டிகேட்டரையும் வைக்க காணும். முன்னாடி போன பைக் ரொம்ப பக்கத்துல வந்த பிறகு, கவனிச்சி போட்டது தான் அந்த பிரேக் சத்தம். நான் அப்பிடியும் இப்படியும் வண்டிய அட்டி ரைட் எடுத்து முட்டாம தப்பிச்சேன்.
கடைசிய, பனி விலகின பகுதிக்கு வந்தாச்சி. பெட்ரேல் இண்டிகேட்டர் 'E' தொட்டு கீழ போய்கிட்டு இருக்கு. இன்னும் 12 கிமீ தூரம் போகனும். 8 கிமீ கடந்தாச்சி. யமுனைய கடந்து, கறையோரமா போன வீடு. மெய்ண்ரோடு பக்கம் போன பெட்ரோல் பங்க். மெய்ன் ரோடா? ஷாட் கட்டா? யமுனை பாலம் ஃபுள்ளா மனப் போராட்டம். பெட்ரோல் வேற 'E'க்கும் கீழ தவ்விக்கிட்டு இருக்கு.
லெஃப்டா, ரைட்டா? லெஃப்டா, ரைட்டா? லெஃப்டா ரைட்டா?
சரி லெஃப்ட். தள்ளிட்டு பொற ரிஸ்க்க மினிமைஸ் பண்ணுவோம். வண்டி லெஃப்ட் திருப்பி மெயி ரேட்டில் வந்து கொண்டிருக்கிறது. முதல் ரெட் சிக்கனல் பொருமைய நிக்குறேன். அடுத்த சிக்கனல் HP பெட்ரேல் பங்க். அப்புறம் தள்ற டெண்ஷன் இல்ல, ஒன்லி ஆஃபிஸ் டெண்ஷன் தான். வண்டி 40ல பொய்கிட்டு இருக்கு. ஒரு ரெண்டு கால் நாய்,(மனுஷன் தான்) கிராஸ் பண்றான். சரி போகட்டும்னு வண்டி 30அ தொடுது. போய்ட்டானு பார்தா, நாதாரி நடு ரோட்டுல நின்னுகிட்டு டேண்ஸ் ஆடுது, லெஃப்டும் போகாம ரைட்டும் போகம. 30% பிரேக்க புடிச்சா புடிக்கல... ஏறி பிரேக் மேல நிக்கரேன். அப்படியும் நாய் நகரல. "டமா....ல்". மோதிட்டேன். வண்டி லெஃப்ட் சைட் சாஞ்சி, கால் முட்டி ஃபர்ஸ்ட் தரையில மோதுது. கால் சிக்கிடுச்சி. கை தேயிது. ஹெல்மெட் தரையில முட்டுது. நா விழுந்த வேகத்துல பின்னாடி வர பை நிலை தடுமாறுது விழுந்து கிடக்குற என்ன இடிக்காம தடுக்க லெஃப்ட் திருப்பரான். முழுசா திருப்ப முடியல. பின்னாடி வந்த பைக்கோட பம்பர் வந்து கரெட்டா ஹெல்மெட்ட நச்சுனு இடிக்குது. இடிச்சி தள்ளாடிக்கிட்டு விழாம கடந்து போது பின் பைக். ஹெல்மெட்ட் இல்லனா கோமாக்கு போயிருப்பேன்.
என் கால் முட்டி டைரக்கடா தரைல இடிச்சி, நகரமுடியல, வண்டி ஃபுள் வெய்ட்டும் என்மேல இருக்கு. நான் இடிச்ச நாய்க்கு எந்த அடியும் இல்ல. அது எழுந்து வண்டிய கூட தூக்காம ரோட்ட கிராஸ் பண்ணிட்டு ஓடிடுச்சி. முழுசா 30 செகண்ட் தரையில, நடு ரோட்ல, தார் ரோட்ல விழுந்து கிடக்கேன். என்னால எழ கூட முடியல. பெய்ன் கொள்ளுது. வண்டி வேற என் மேல. கடைசியா கூட்டம் கூடி வண்டிய தூக்கி நிறுத்தி, என்ன தூக்கி விட்டு, டிவைடர் மேல உட்கார வச்சி தேச்சி விடராங்க. வலி கொள்ளுது. கால் ஒடஞ்சிடுச்சானு மனசு துடிக்குது. அம்மாடி மரண அவஸ்தை. 15 நிமிஷம் கொஞ்சம் கூட கால அசைக்க முடியல. தேய்ச்சி, தேய்ச்சி விடராங்க. என்னால நம்பவே முடியல நடக்கரது எல்லாம். தூக்கி விட்ட ஆள் ஒருத்தர் 'மூவ்' வச்சிருந்தார் போல(மார்னிங் வாக்) நல்ல சூடு பரக்க தேச்சி விட்டராங்க. கை, கணு கால், கால் முட்டி எல்ல இடத்துல சிறாய்ப்பு. ரத்தம் கசியுது. IBM ஜர்க்கின் இல்லனா இன்னும் நல்ல தேய்ச்சிக்கிட்டு ரத்தம் கொட்டி இருக்கும்.
எல்லாறும் ஹிந்தியில கேக்குராங்க. எனக்கு புரியாத ஹிந்தில நானும் பேசுரேன்.
"வீட்டுல யார் இருக்கா, ஃபோன் பன்றேன்."
"வீட்டுல யாரும் இல்ல நான் தனியா தான் இருக்கேன்."
"ஃபிரண்ட்ஸ் நம்பர் சொல்லு கால் பன்றேன்"
"தில்லில எனக்கு ஃபிரண்ட்ஸ் யாரும் இல்ல"
"நெய்பர்ஸ் நம்மர்?"
"யாரையும் எனக்கு தெரியாது" யாரும் இல்லாமல், அனாதை போல் விழுந்து கிடந்த நொடிகள் வாழ்நாள் முழுவதும் மறக்காது.
கூட்டத்தால் ஒன்றும் உதவ முடியாமல், தமது தினசரி வாழ்கையை எதிர்கொள்ள நகர்கிறார்கள். உதவி செய்ரவங்க இருந்தாலும், உதவிய பெற என்னால முடியல. கடைசியா உடஞ்சிபோன கண்ணாடிய எடுத்து வச்சிகிட்டு, பெட்ரோல் போட்டுகிட்டு வந்து சேர்ந்தேன்.
டி.டி ஊசி போட்டு, மூனு நாள்க்கு டாக்கர் மருந்து கொடுத்து இருக்காரு.
இது யாரால நடந்தது? இந்த விபத்த தடுத்து இருக்க முடியாதா? மண்டைகுள்ள கேள்வி குத்திகிட்டே இருக்கு.
1. பதினஞ்சினால 30% பிரேக்ல வண்டி ஓட்டினது தப்பு. பிரேக் ஒழுங்க இருந்திருந்தா ஒரு மைக்ரோ செகண்ட்டாவது மிச்சம் புடிச்சி, நான் மோதமா தவிர்த்து இருப்பேன்.
2.போய்வர தூரத்த மெஷர் பண்ணாம, பெட்ரோல் அப்புறம் போட்டுகலாம்னு அலட்சியமா, தெனாவட்ட இருந்தது.
சோ, இந்த விபத்துக்கு நானே தார்மிகப் பொருப்பேற்கிறேன்.
பி.கு: பிரேக் டைட் பண்ணிட்டேன். மெக்கானிக் "காசு வேன சார் இதுக்குலாம்"னு சொல்லி அனுப்பிட்டான். இத நான் முன்னாடியே பண்ணி இருந்தா?
-karthiguy
வாரந்திர தேடலில் முக்கியமான ஒன்று கிரேட்டர் நொய்டாவில் இருக்கும் கசின் வீட்டுக்கு பைக்கில் செல்வது.
இந்த வாரமும் வழக்கம் போல கிளம்பினேன். ரெட் லைனில் பெட்ரோல் குறியீடு,30% மட்டுமே உள்ள பிரேக்.(அதன் மீது ஏறி நிற்க வேண்டும் வண்டியை நிருத்த).
வெள்ளை மனசு(வெம):இன்னகி ப்ரேக் சரி பண்ணிட்டு கிளம்புவோம்.
கருப்பு மனசு(கம): அட நீதான் சர்வீஸ்க்கு விட போரல, அப்ப சரி பண்ணிக்க, ஏன் வீன் செலவு.
வெ.ம: பெட்ரோல் கம்மியா இருக்கும் போல. போக வர 80 கி.மி ஒழுங்க ஃபில் பண்ணிட்டு போலாம்.
க.ம: நீ சர்வீசுக்கு விட போற, பெட்ரோல் திருடிடுவாஙக. போய்ட்டு வந்து பொட்டுக்கோ.
இந்த மனப் போராத்தில் கிரேட்டர் நொய்டா சென்றேன்.
சர்வீஸ் சென்டரில் "சார் நாளைக்குதான் வண்டி கிடைக்கும். நிறைய வண்டிங்க இருக்கு."
"ஐயோ, காலைல ஆஃபிஸ் போகனுமே. சரி அடுத்தவாரம் சர்வீஸ்க்கு பார்த்துகரேன்"
"ஈவிங்கே வீட்டுக்கு கிளப்பிடுரேன் சிஸ்டர்?"
"இல்லடா காலைல போ. சண்டே நைட், எக்ஸ்பிரஸ்வேல தண்ணி அடிச்சிட்டு ராஷ் டிரைவிங்க இருக்கும்".
"காலைல பனி அதிகமா இருக்குமே"
"ஈவிங்க்கும் அதே அளவுக்கு பனி இருக்கும். நீ காலைலயே போ"
இன்று காலை ஏழு மணிக்கு கிளம்பினேன். IBM ஜர்க்கின், ஒன் ஹேண்ட் கிளவ் கிளம்பினேன். வெளியே எங்கும் எங்கும் பனி. கண்ணை முட்டும் பனி. கை நீட்டினால் விரல் நுனி கூட காணமுடியாத அளவுக்கு எங்கும், வழி எங்கும் பனி. 22 கி.மீ தூரம் அடர் பனி. முன்னால் போகும் எதிர் வண்டியின் கண்சிமிட்டும் ஆரஞ்சு கண்கள்(இன்டிகேட்டர்) மட்டும் இல்லையெனில் பல இடங்ககளில் மோதி இருப்பேன். ஆங்கில படங்களில் கூட அப்படி ஒரு டிரைவிங்கை பார்த்தது இல்லை.
ஒத்தை கண் சிமிட்டல் என்றால், அது பைக். ரெட்டை கண் சிமிட்டல் என்றால் அது கார். குத்து மதிப்பாவே ஓட்ட வேண்டிய நிலை. மூன்று லேன்கள் எக்ஸ்பிர்ஸ் வேயில். கொசு மாதிரி வண்டிய(splender +) வச்சிக்கிடு எங்க இருந்து ஃபாஸ்ட் டிராக்ல போரது. பொருமையா பொருப்பா 40 கி.மி ஸ்பீட் ல லேஃப்ட் லேன்லய வண்டி போய்கிட்டு இருக்கு. ஒரு 10 கி.மீ போய் இருப்பேன். "கிரீரீ.....ச்" suddenன, கொஞ்ச தூரத்துல ஒரு பிரேக் கிரீராச் சத்தம். ஒரு கண்டெய்னர் பிரக் டவுன் ஆகி, லெஃப்ட் லேன்ல நிக்குது. "கருமம் புடிச்சவனுங்க, ஒரு இன்டிகேட்டரையும் வைக்க காணும். முன்னாடி போன பைக் ரொம்ப பக்கத்துல வந்த பிறகு, கவனிச்சி போட்டது தான் அந்த பிரேக் சத்தம். நான் அப்பிடியும் இப்படியும் வண்டிய அட்டி ரைட் எடுத்து முட்டாம தப்பிச்சேன்.
கடைசிய, பனி விலகின பகுதிக்கு வந்தாச்சி. பெட்ரேல் இண்டிகேட்டர் 'E' தொட்டு கீழ போய்கிட்டு இருக்கு. இன்னும் 12 கிமீ தூரம் போகனும். 8 கிமீ கடந்தாச்சி. யமுனைய கடந்து, கறையோரமா போன வீடு. மெய்ண்ரோடு பக்கம் போன பெட்ரோல் பங்க். மெய்ன் ரோடா? ஷாட் கட்டா? யமுனை பாலம் ஃபுள்ளா மனப் போராட்டம். பெட்ரோல் வேற 'E'க்கும் கீழ தவ்விக்கிட்டு இருக்கு.
லெஃப்டா, ரைட்டா? லெஃப்டா, ரைட்டா? லெஃப்டா ரைட்டா?
சரி லெஃப்ட். தள்ளிட்டு பொற ரிஸ்க்க மினிமைஸ் பண்ணுவோம். வண்டி லெஃப்ட் திருப்பி மெயி ரேட்டில் வந்து கொண்டிருக்கிறது. முதல் ரெட் சிக்கனல் பொருமைய நிக்குறேன். அடுத்த சிக்கனல் HP பெட்ரேல் பங்க். அப்புறம் தள்ற டெண்ஷன் இல்ல, ஒன்லி ஆஃபிஸ் டெண்ஷன் தான். வண்டி 40ல பொய்கிட்டு இருக்கு. ஒரு ரெண்டு கால் நாய்,(மனுஷன் தான்) கிராஸ் பண்றான். சரி போகட்டும்னு வண்டி 30அ தொடுது. போய்ட்டானு பார்தா, நாதாரி நடு ரோட்டுல நின்னுகிட்டு டேண்ஸ் ஆடுது, லெஃப்டும் போகாம ரைட்டும் போகம. 30% பிரேக்க புடிச்சா புடிக்கல... ஏறி பிரேக் மேல நிக்கரேன். அப்படியும் நாய் நகரல. "டமா....ல்". மோதிட்டேன். வண்டி லெஃப்ட் சைட் சாஞ்சி, கால் முட்டி ஃபர்ஸ்ட் தரையில மோதுது. கால் சிக்கிடுச்சி. கை தேயிது. ஹெல்மெட் தரையில முட்டுது. நா விழுந்த வேகத்துல பின்னாடி வர பை நிலை தடுமாறுது விழுந்து கிடக்குற என்ன இடிக்காம தடுக்க லெஃப்ட் திருப்பரான். முழுசா திருப்ப முடியல. பின்னாடி வந்த பைக்கோட பம்பர் வந்து கரெட்டா ஹெல்மெட்ட நச்சுனு இடிக்குது. இடிச்சி தள்ளாடிக்கிட்டு விழாம கடந்து போது பின் பைக். ஹெல்மெட்ட் இல்லனா கோமாக்கு போயிருப்பேன்.
என் கால் முட்டி டைரக்கடா தரைல இடிச்சி, நகரமுடியல, வண்டி ஃபுள் வெய்ட்டும் என்மேல இருக்கு. நான் இடிச்ச நாய்க்கு எந்த அடியும் இல்ல. அது எழுந்து வண்டிய கூட தூக்காம ரோட்ட கிராஸ் பண்ணிட்டு ஓடிடுச்சி. முழுசா 30 செகண்ட் தரையில, நடு ரோட்ல, தார் ரோட்ல விழுந்து கிடக்கேன். என்னால எழ கூட முடியல. பெய்ன் கொள்ளுது. வண்டி வேற என் மேல. கடைசியா கூட்டம் கூடி வண்டிய தூக்கி நிறுத்தி, என்ன தூக்கி விட்டு, டிவைடர் மேல உட்கார வச்சி தேச்சி விடராங்க. வலி கொள்ளுது. கால் ஒடஞ்சிடுச்சானு மனசு துடிக்குது. அம்மாடி மரண அவஸ்தை. 15 நிமிஷம் கொஞ்சம் கூட கால அசைக்க முடியல. தேய்ச்சி, தேய்ச்சி விடராங்க. என்னால நம்பவே முடியல நடக்கரது எல்லாம். தூக்கி விட்ட ஆள் ஒருத்தர் 'மூவ்' வச்சிருந்தார் போல(மார்னிங் வாக்) நல்ல சூடு பரக்க தேச்சி விட்டராங்க. கை, கணு கால், கால் முட்டி எல்ல இடத்துல சிறாய்ப்பு. ரத்தம் கசியுது. IBM ஜர்க்கின் இல்லனா இன்னும் நல்ல தேய்ச்சிக்கிட்டு ரத்தம் கொட்டி இருக்கும்.
எல்லாறும் ஹிந்தியில கேக்குராங்க. எனக்கு புரியாத ஹிந்தில நானும் பேசுரேன்.
"வீட்டுல யார் இருக்கா, ஃபோன் பன்றேன்."
"வீட்டுல யாரும் இல்ல நான் தனியா தான் இருக்கேன்."
"ஃபிரண்ட்ஸ் நம்பர் சொல்லு கால் பன்றேன்"
"தில்லில எனக்கு ஃபிரண்ட்ஸ் யாரும் இல்ல"
"நெய்பர்ஸ் நம்மர்?"
"யாரையும் எனக்கு தெரியாது" யாரும் இல்லாமல், அனாதை போல் விழுந்து கிடந்த நொடிகள் வாழ்நாள் முழுவதும் மறக்காது.
கூட்டத்தால் ஒன்றும் உதவ முடியாமல், தமது தினசரி வாழ்கையை எதிர்கொள்ள நகர்கிறார்கள். உதவி செய்ரவங்க இருந்தாலும், உதவிய பெற என்னால முடியல. கடைசியா உடஞ்சிபோன கண்ணாடிய எடுத்து வச்சிகிட்டு, பெட்ரோல் போட்டுகிட்டு வந்து சேர்ந்தேன்.
டி.டி ஊசி போட்டு, மூனு நாள்க்கு டாக்கர் மருந்து கொடுத்து இருக்காரு.
இது யாரால நடந்தது? இந்த விபத்த தடுத்து இருக்க முடியாதா? மண்டைகுள்ள கேள்வி குத்திகிட்டே இருக்கு.
1. பதினஞ்சினால 30% பிரேக்ல வண்டி ஓட்டினது தப்பு. பிரேக் ஒழுங்க இருந்திருந்தா ஒரு மைக்ரோ செகண்ட்டாவது மிச்சம் புடிச்சி, நான் மோதமா தவிர்த்து இருப்பேன்.
2.போய்வர தூரத்த மெஷர் பண்ணாம, பெட்ரோல் அப்புறம் போட்டுகலாம்னு அலட்சியமா, தெனாவட்ட இருந்தது.
சோ, இந்த விபத்துக்கு நானே தார்மிகப் பொருப்பேற்கிறேன்.
பி.கு: பிரேக் டைட் பண்ணிட்டேன். மெக்கானிக் "காசு வேன சார் இதுக்குலாம்"னு சொல்லி அனுப்பிட்டான். இத நான் முன்னாடியே பண்ணி இருந்தா?
-karthiguy
Sunday, October 30, 2011
கண்ணாமூச்சி - ‘சவால் சிறுகதை-2011’
அனைத்து கட்ட சோதனைக்குப் பின்பு தயார் நிலையைலில், கூடங்குளம் அணு திட்டக்குழு. 108 பேரின் உண்ணாவிரதப் போராட்டம் மத்திய மாநில அரசுகளையும் அசைக்க செய்திருக்கிறது. கூடங்குளம் பிரச்சைனையில் மறைமுக கண்கானிப்பில் உளவுத்துறையும். டிவிட்டர், பத்திரிக்கை, டிவி என பிரச்சனை பூதாகரமானதால் மக்கள் முன், கூடங்குளம் அணு பாதுகாப்பு செயல்முறையை விளக்க வேண்டிய கட்டாயம். விசாரனை கமிஷன் அமைத்து, மக்கள் முன், கூடங்குளம் அணு உளை பாதுகாப்பானதே என நிருபிக்க நிபுனர்கள் குழுவுடன் கூடிஇருக்கிறார்கள். மக்களை திசை திருப்ப, சமாதானப் படுத்த, 1300 கோடியை கிடப்பில் போடமல் இருக்க, கண்கொத்தி பாம்பாய் பார்த்து கொண்டிருக்கும் ரஷ்யாவை சமாளிக்க இந்த டெமோ ஏற்பாடு.
அணு உளையை போலவே ஒரு டம்மி ரிப்லிகா செய்து, செயல் திறனை விளக்கி, இது மிகவும் பாதுகாப்பனது என்று ரிப்போட் ஏற்கனவே தயார் நிலையில். எல்லாமே அரசாங்கத்தின் கண் துடைப்பு. உட்டாலங்கடி. இது தெரியாமல் எல்லா பத்திரிகைகளும், சமுக ஆர்வளர்களும், அணு எதிர்ப்பு போராட்டக் குழுவும், உண்ணாவிரதம் இருந்த 108 பேரும் குருட்டு நம்பிக்கையில் கூடி இருக்கின்றனர்.
பல முறை பரிசோதித்து 200 சதவிகிதம் உறுதிசெய்யப்பட்ட டெமோ குழு தலைவர் கோகுல் கூட்டத்தினர் முன் டேமோ கருவியை இயக்கும் பாஸ்வேர்ட் அட்டை பிரிக்கின்றார். அவர் முகத்திலும் பதட்டம் இல்லாத பதட்டம். ஸ்கேரச் கார்டில் உள்ள பாஸ்வேர்டை சுரண்டி கணிப்பொறியில் சொல்லிக்க்கொண்டே பதிக்கின்றார், "S W H2.."
***
'பாத்ஃபைண்டர்' டிடெக்டிவ் GM karthik மிகவும் டெண்ஷனாய், தனது ஐபோனில் ஒரே நம்பரை எட்டாவது முறையாக டயல் செய்துகொண்டிருக்கின்றார். கண்ணுக்கு தெரியாத மாயவலையில் முத்தெடுப்பதில் பாத்ஃபைண்டர் INS Kursura. "இந்த விஷ்ணு மடயனை அனுப்ஜது தப்பா போச்சே. உளவுதுறையின் ரகசிய ப்ராஜட் இது. எவ்வளவு கஷ்டப் பட்டேன் இந்த ப்ராஜட் வாங்க, இந்த நிலைக்கு வர, ஒரே நாள்ல எல்லாதையும் ஊத்தி மூடிடுவான் போல இருக்கே. லைன்ல வந்து தொலையேன்டா". 8 வருட நெருக்கம இந்த 'டா'. உள் பொலம்பல், வெளி மொனமொனப்பாய்.
டெமோ ப்ராஜட்டின் எல்லா டெமோ ரிப்போர்ட்டும் ஒரு காப்பி ஆர்கேவ் பண்ணி உளவுத்துறைக்கு ரிப்போர்ட் கொடுக்கனும். கண்ணுக்கு தெரியாத மாயவலையில் முத்தெடுப்பதில் பாத்ஃபைண்டர் INS Kursura.
வழக்கமா ஸ்கேரச் பாஸ்வேட் லிஸ்டை ஃபேக்ஸில் அனுப்பி வைப்பது நடைமுறை. இன்றும் வழப்படி ஒன்று வந்தது. அடுத்த சில நிமிடங்களிலே இன்னொரு ஃபேக்ஸ், சந்தேகத்தையும், படபடப்பையும் கிளரிவிட்டுவிட்டது. "இவன லைன்ல புடிகரதுக்குள்ள செவ்வாய்கே நாலு டைப் போய் வந்துடலாம் போல இருக்கே". சலிப்பின் உச்சகட்டத்தில் கார்திக்.
கட்டகடைசியாக விஷ்ணு லைனில்,
"டேய் என்ன ஆச்சிட உனக்கு. என்ன கொழப்பாம் அங்க, எதுக்கு ரெண்டு ஃபேக்ஸ் அனுப்பி இருக்க"
"ஏன் டென்ஷன் ஆகுரிங்க, இங்க டெமோ எல்லாம் நல்லபடியா தான் போய்கிட்டு இருக்கு, கோகுல் இப்பாதான் பாஸ்வேர்ட்டை S W H2னு டெமோ மிஷன்ல எண்டர் பண்ணிகிட்டு இருக்காரு,"
"பின்ன எதுக்கு தவறன பாஸ்வேர்ட் அனுப்பி இருக்கேன்னு இன்னொரு ஃபேக்ஸ் அனுப்பியிருக்க?"
"என்னது ரெண்டாவது ஃபேக்ஸா?? என்ன உளர்ரீங்க, நான் ஒன்னும் அணுபலயே"
"நீ அனுப்பளய, அப்பா வேற யார் அனுப்பினது."
எதிர் சுவற்றில் மாட்டி இருந்த கலெண்டரில் கால் நீட்டி, கண் மூடி கேட்டுக்கொண்டிருந்தார், பாம்பு குஷனில் பள்ளிகொண்ட விஷ்ணு.
-லௌ ஆல்...கார்'தீ'க்,
செய்யாறு.
karthiguy@gmail.com
09999649209
அணு உளையை போலவே ஒரு டம்மி ரிப்லிகா செய்து, செயல் திறனை விளக்கி, இது மிகவும் பாதுகாப்பனது என்று ரிப்போட் ஏற்கனவே தயார் நிலையில். எல்லாமே அரசாங்கத்தின் கண் துடைப்பு. உட்டாலங்கடி. இது தெரியாமல் எல்லா பத்திரிகைகளும், சமுக ஆர்வளர்களும், அணு எதிர்ப்பு போராட்டக் குழுவும், உண்ணாவிரதம் இருந்த 108 பேரும் குருட்டு நம்பிக்கையில் கூடி இருக்கின்றனர்.
பல முறை பரிசோதித்து 200 சதவிகிதம் உறுதிசெய்யப்பட்ட டெமோ குழு தலைவர் கோகுல் கூட்டத்தினர் முன் டேமோ கருவியை இயக்கும் பாஸ்வேர்ட் அட்டை பிரிக்கின்றார். அவர் முகத்திலும் பதட்டம் இல்லாத பதட்டம். ஸ்கேரச் கார்டில் உள்ள பாஸ்வேர்டை சுரண்டி கணிப்பொறியில் சொல்லிக்க்கொண்டே பதிக்கின்றார், "S W H2.."
***
'பாத்ஃபைண்டர்' டிடெக்டிவ் GM karthik மிகவும் டெண்ஷனாய், தனது ஐபோனில் ஒரே நம்பரை எட்டாவது முறையாக டயல் செய்துகொண்டிருக்கின்றார். கண்ணுக்கு தெரியாத மாயவலையில் முத்தெடுப்பதில் பாத்ஃபைண்டர் INS Kursura. "இந்த விஷ்ணு மடயனை அனுப்ஜது தப்பா போச்சே. உளவுதுறையின் ரகசிய ப்ராஜட் இது. எவ்வளவு கஷ்டப் பட்டேன் இந்த ப்ராஜட் வாங்க, இந்த நிலைக்கு வர, ஒரே நாள்ல எல்லாதையும் ஊத்தி மூடிடுவான் போல இருக்கே. லைன்ல வந்து தொலையேன்டா". 8 வருட நெருக்கம இந்த 'டா'. உள் பொலம்பல், வெளி மொனமொனப்பாய்.
டெமோ ப்ராஜட்டின் எல்லா டெமோ ரிப்போர்ட்டும் ஒரு காப்பி ஆர்கேவ் பண்ணி உளவுத்துறைக்கு ரிப்போர்ட் கொடுக்கனும். கண்ணுக்கு தெரியாத மாயவலையில் முத்தெடுப்பதில் பாத்ஃபைண்டர் INS Kursura.
வழக்கமா ஸ்கேரச் பாஸ்வேட் லிஸ்டை ஃபேக்ஸில் அனுப்பி வைப்பது நடைமுறை. இன்றும் வழப்படி ஒன்று வந்தது. அடுத்த சில நிமிடங்களிலே இன்னொரு ஃபேக்ஸ், சந்தேகத்தையும், படபடப்பையும் கிளரிவிட்டுவிட்டது. "இவன லைன்ல புடிகரதுக்குள்ள செவ்வாய்கே நாலு டைப் போய் வந்துடலாம் போல இருக்கே". சலிப்பின் உச்சகட்டத்தில் கார்திக்.
கட்டகடைசியாக விஷ்ணு லைனில்,
"டேய் என்ன ஆச்சிட உனக்கு. என்ன கொழப்பாம் அங்க, எதுக்கு ரெண்டு ஃபேக்ஸ் அனுப்பி இருக்க"
"ஏன் டென்ஷன் ஆகுரிங்க, இங்க டெமோ எல்லாம் நல்லபடியா தான் போய்கிட்டு இருக்கு, கோகுல் இப்பாதான் பாஸ்வேர்ட்டை S W H2னு டெமோ மிஷன்ல எண்டர் பண்ணிகிட்டு இருக்காரு,"
"பின்ன எதுக்கு தவறன பாஸ்வேர்ட் அனுப்பி இருக்கேன்னு இன்னொரு ஃபேக்ஸ் அனுப்பியிருக்க?"
"என்னது ரெண்டாவது ஃபேக்ஸா?? என்ன உளர்ரீங்க, நான் ஒன்னும் அணுபலயே"
"நீ அனுப்பளய, அப்பா வேற யார் அனுப்பினது."
எதிர் சுவற்றில் மாட்டி இருந்த கலெண்டரில் கால் நீட்டி, கண் மூடி கேட்டுக்கொண்டிருந்தார், பாம்பு குஷனில் பள்ளிகொண்ட விஷ்ணு.
-லௌ ஆல்...கார்'தீ'க்,
செய்யாறு.
karthiguy@gmail.com
09999649209
Tuesday, September 27, 2011
'பிறகு' -பூமணி.
'பிறகு'-பூமணி.
எஸ்.ரா வின் தமிழில் சிறந்த 100 புத்தகப் பட்டியலை தேடி பிடித்து படித்து கொண்டிருக்கின்றேன். எழுத்தாளர்களின் தனி புத்தகங்களை முதலில் முடிக்க திட்டம்.
'பிறகு' படிக்க தொடங்கிய போது, சில அந்த காலத்து வார்தைகளை புடிபடாமல் இருந்தது. உள்ளே போக போக மிக இயல்பாக தொத்திக்கொண்டது. கோவில்படிக்கு அருக்கில் உள்ள ஒரு கிராம், கரண்ட் வராத கால கட்டம். சுதந்திரம் பெறாத வாழ்கை முறை. இதில் ஒரு செருப்பு தைக்கும் தொழிலளியின் வாழ்கையை, அவன் படும் பாடுகளை, சமுகம் சார்ந்த சூழ்நிலையை கண் முன்னே படமாக விரிகின்றது. மனசுக்குள் தோட்டாதரணி வந்து செட் போட்டது போன்ற மனக் காட்சிகள். அழகிரியாக வரும் செருப்பு தைக்கும் தொழிலாளி வாசகனின் கண்ணெதிரே நடக்கின்றது. இரண்டு தலைமுறைகளை தாண்டி அவன் வாழ்கை நீளுகின்றது.
என்னை கலங்க வைத்த ஒரு பகுதி.. அழகிரியின் மகள் ஒருவனுக்கு வாக்கப் படுகிறாள். ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்த பிறகு, கணவன் அவளைப் பிடிக்காமல், குழந்தையை பிடித்துக் வைத்துக் கொண்டு அடித்து துரத்தி விடுகின்றான். அப்பாவிடம் வந்தவளை மீண்டும் வேறு ஒரு கல்யாணம். இப்பொழுது பெண் குழந்தை பிறக்கின்றது. இந்த இரண்டு குழந்தைகளையும் பராமரிக்க அவள் படும் பாடு... மென்சோகக் கவிதை.
வடிவேலு காமெடி ஒன்னு, ஓட்டு போட்டுடு வரவங்க கிட்ட 'யாருக்கு ஓட்டு போட்டே'னு கேப்பாறே, அந்த டிரக் இந்த புக்கல் இருந்துதான் சுட்டது.
நள்ளிரவு ஒரு மணிக்கு படிச்சிமுடிச்சேன். அப்புறம் தூக்கம் புடிக்க ஒன் அவர் ஆச்சி. வளரும் பதிவர்கள், கட்டாயம் தேடிப் பிடித்து படித்துவிடுங்கள்.
அதிகம் எழுதிய பழக்கம் இல்லாததால், முழுசா சொல்ல முடியல, நீங்க படிச்சிட்டு ஒரு பதிவு 'பிறகு' போடுங்க.
எஸ்.ரா வின் தமிழில் சிறந்த 100 புத்தகப் பட்டியலை தேடி பிடித்து படித்து கொண்டிருக்கின்றேன். எழுத்தாளர்களின் தனி புத்தகங்களை முதலில் முடிக்க திட்டம்.
'பிறகு' படிக்க தொடங்கிய போது, சில அந்த காலத்து வார்தைகளை புடிபடாமல் இருந்தது. உள்ளே போக போக மிக இயல்பாக தொத்திக்கொண்டது. கோவில்படிக்கு அருக்கில் உள்ள ஒரு கிராம், கரண்ட் வராத கால கட்டம். சுதந்திரம் பெறாத வாழ்கை முறை. இதில் ஒரு செருப்பு தைக்கும் தொழிலளியின் வாழ்கையை, அவன் படும் பாடுகளை, சமுகம் சார்ந்த சூழ்நிலையை கண் முன்னே படமாக விரிகின்றது. மனசுக்குள் தோட்டாதரணி வந்து செட் போட்டது போன்ற மனக் காட்சிகள். அழகிரியாக வரும் செருப்பு தைக்கும் தொழிலாளி வாசகனின் கண்ணெதிரே நடக்கின்றது. இரண்டு தலைமுறைகளை தாண்டி அவன் வாழ்கை நீளுகின்றது.
என்னை கலங்க வைத்த ஒரு பகுதி.. அழகிரியின் மகள் ஒருவனுக்கு வாக்கப் படுகிறாள். ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்த பிறகு, கணவன் அவளைப் பிடிக்காமல், குழந்தையை பிடித்துக் வைத்துக் கொண்டு அடித்து துரத்தி விடுகின்றான். அப்பாவிடம் வந்தவளை மீண்டும் வேறு ஒரு கல்யாணம். இப்பொழுது பெண் குழந்தை பிறக்கின்றது. இந்த இரண்டு குழந்தைகளையும் பராமரிக்க அவள் படும் பாடு... மென்சோகக் கவிதை.
வடிவேலு காமெடி ஒன்னு, ஓட்டு போட்டுடு வரவங்க கிட்ட 'யாருக்கு ஓட்டு போட்டே'னு கேப்பாறே, அந்த டிரக் இந்த புக்கல் இருந்துதான் சுட்டது.
நள்ளிரவு ஒரு மணிக்கு படிச்சிமுடிச்சேன். அப்புறம் தூக்கம் புடிக்க ஒன் அவர் ஆச்சி. வளரும் பதிவர்கள், கட்டாயம் தேடிப் பிடித்து படித்துவிடுங்கள்.
அதிகம் எழுதிய பழக்கம் இல்லாததால், முழுசா சொல்ல முடியல, நீங்க படிச்சிட்டு ஒரு பதிவு 'பிறகு' போடுங்க.
Tuesday, January 25, 2011
Saturday, January 1, 2011
Top 5 events in 2010
Happy New Year 2011.
top 5 events in my life in 2010:
1. Private to Govt Migration(INSA).(started green ink pen/pad/ etc)
2. Vikatan Aasai corner with Jayaganthan.
3. Vaaranasi Trip- Ganga snaanam.
4. Kavanoor Telescope center visiting. Under control of IIA
5. Intha varusam naa, Mani, Kumar potta mokkaiku oru avalve illa. 'Enthiran' padathukku naaninga kodutha promo irruke..shakar keetaa urugi poiduvaaru.
hope 2011 will be better than 2010.
top 5 events in my life in 2010:
1. Private to Govt Migration(INSA).(started green ink pen/pad/ etc)
2. Vikatan Aasai corner with Jayaganthan.
3. Vaaranasi Trip- Ganga snaanam.
4. Kavanoor Telescope center visiting. Under control of IIA
5. Intha varusam naa, Mani, Kumar potta mokkaiku oru avalve illa. 'Enthiran' padathukku naaninga kodutha promo irruke..shakar keetaa urugi poiduvaaru.
hope 2011 will be better than 2010.
Monday, July 19, 2010
சந்திரனை தொட்டவன்.
மூண்று ஆண்டுகள் தொடர் முயற்சியின் வெற்றியாக, காவனூர் VBO/VBT telescope center, ஜவ்வாது மலையில் உள்ள IIA இல் பார்த்தேன். மிக பிரம்மாண்டமானது. இரு கண்கலால் அதன் வடிவை முழுவதுமாக பார்க்கமுடியவில்லை. வாமன அவதாரம் தான். 2.34 மீட்டர் தடிமன் அளவு உள்ள லென்ஸ் கொண்டு, பால்வீதி முழுவதுமாய் அளக்க கூடிய திறன் கொண்டதாம். ஆசியா கண்டத்திலேயெ மிகப் பெரியது இது மட்டும் தானாம். இதனை பராமரிக்க, நாள் ஒன்றுக்கு ஒரு லட்சம் ரூபா செலவு பிடிக்கின்றதாம்.
உள்ளே ஒரு தனி பெட்ரோல் பங்க்கே வைத்திருக்கிறார்கள். வண்டிகளுக்காக அல்ல, கரண்ட் இல்லாத சமயத்தை சமாலிக்க மட்டும். நான் எவ்வளவு சொன்னாளும் அதன் பிரம்மாண்டத்தை முழுவதுமாய் சொல்ல முடிய வில்லை.
நிலாவை ஒரு telescope இல் பார்க்க வைத்தார்கள், இண்டு, இடுக்கு, மேடு, பள்ளம், பாட்டி சுட்ட வடையின் எண்ணை கறை கூட பார்தேன்.
எல்லோரும் பார்க்க வேண்டிய ஒன்று. சந்தேகம் இல்லாமல் இது ஒரு மாகானூபாவம்.
நான் பார்த்த நாள்: 17 July 2010,
எல்லொரும் பார்க்க சனிகிழமை 2pm to 5pm மட்டும்.
உள்ளே ஒரு தனி பெட்ரோல் பங்க்கே வைத்திருக்கிறார்கள். வண்டிகளுக்காக அல்ல, கரண்ட் இல்லாத சமயத்தை சமாலிக்க மட்டும். நான் எவ்வளவு சொன்னாளும் அதன் பிரம்மாண்டத்தை முழுவதுமாய் சொல்ல முடிய வில்லை.
நிலாவை ஒரு telescope இல் பார்க்க வைத்தார்கள், இண்டு, இடுக்கு, மேடு, பள்ளம், பாட்டி சுட்ட வடையின் எண்ணை கறை கூட பார்தேன்.
எல்லோரும் பார்க்க வேண்டிய ஒன்று. சந்தேகம் இல்லாமல் இது ஒரு மாகானூபாவம்.
நான் பார்த்த நாள்: 17 July 2010,
எல்லொரும் பார்க்க சனிகிழமை 2pm to 5pm மட்டும்.
Subscribe to:
Posts (Atom)